“Кош, эски жыл, чыкпай калдың эсимден!
Кел, жаңы жыл, таалай чачып саламат!”
Декабрдын отуз бири кечинде
Келем басып кыштагымды аралап.
Келем тыңшап музыканын ыргагын.
Сенин үйүң чоң көчөнүн четинде.
Агып түшүп айдын алтын нурлары
Жамалданат кардын аппак бетинде.
Аба тунук, сенин мөлтүр сүйүүңдөй,
Кыялданам кош карегиң элестеп.
Күткөндүрсүң жалгыз калып үйүңдө
Жылды бирге тосуш үчүн келет деп.
Шек бергенсиң, ачык айтып чакырбай
Уяңым ай! Эмнегедир ийменип.
Аяр басып барам мен да батынбай
Айтаар сөзүм бышат кээде ийленип.
Жүрөк туйлайт көөдөнүмдү тепкилеп,
Толтосунда махабатым ырдалат.
Турдум азга терезеңди черткилеп,
Жаңы жылдан жарым мүнөт мурдараак.
Жаңы жылдан жарым секунд мурдараак
Кучагыңа таштап ийдим денемди…
Кош карегиң кош жылдыздай нурданат,
Себепкери – жаңы жылбы, же менби?..
Жаңы жылды бирге тостук үйүңдө
Кол кармашып өтмөк болдук дүйнөдөн.
Январдын бири күнү түнүндө
Сени ээрчитип келе жаттым үйгө мен.
… Кош эски жыл, чыкпай калдың эсимден –
Махабаттуу шоолаларга чулгаган!
Кош, бойдок кез, шарап мисал жетилген –
Өмүрүмдүн өрт жылдарын уурдаган!