ТООЛОРУМ


Шашылган сууктун күчүнөн,
Шамал да ооруйт жөтөлүп.
Жыгылбас кыргыз тоолорун,
Жер турат араө көтөрүп.

Мөңгүлөр тоодо жан сактайт,
Меймандай кылып ардактайт.
Чечпестен кышы-жайы да,
Чокулар кийет ак калпак.

Катмарлап калың кийими,
Көк асман болуп ийини.
Колтуктап бара жаткансыйт,
Тоолорум бири бирини.

От-таштан жыйнап күчтөрүн,
Обого айтат түштөрүн.
Алыска бара жаткансыйт,
Артынып алып жүктөрүн.

Уйкашып жипче ийикке,
Узарат улам бийикке.
Уютку алып койгондой,
Улары менен кийикке.

Кошумча кубат турмушта,
Кошуна турат жылдызга.
Төбөсүн ийбес болсун деп,
Тоолорду берген кыргызга.

Тилеги көп да ойчунун,
Тек гана ойлоп койчумун.
Теңирим канат бергенде,
Тоолордон келбейт болчумун.

Мелис Маматжан уулунун башка ырлары