Айыксак, ооруганга,
оорусак айыкканга,
саргарып күндүр-түндур
күткөнгө,
зарыкканга
чылымга үйрөнгөндөй үйрөнөбүз.
Ана кетет…
Мына кетет…
Тил эмизген сөз да сөзбү,
автобустар кетип кетпей,
шаардагы автобекет
шайы ооп турат
канча элге шаасы жетпей…
А сенин аңырайып
Тишиң бүтпөй,
тишиң бүтсө
ишин бүтпөй,
кайда барсаң
күтмөй, күтмөй,
кайда барсаң
эсеп, эсеп,
кайда барсаң
кезек, кезек…
Күтпөй турган күн деги бүткөн өңдүү,
жадагалса өлүмдү да
арты ким деп күткөн өңдүү.
Күтүү бизди октоп, октоп,
так жүрөккө,
көзгө,
мээге
атып жаткан окшоп, окшоп…
Аэропортко –
асман, жерден,
аэропортко аккан элден,
баш айланат баскан элден,
уктап,
күтүп,
жаткан элден.
убакытың учат куштай,
убакытың учкан менен
самолётуң учпай, учпай…
А биз болсок
жон-жай гана
жаткан сазга баткан таштай
жөн-жай гана
чөгүудөбүз…
Ар күн сайын
аэропортто,
вокзалдарда,
горОНОдо,
сельсоветте,
кабинетте,
оорукана,
дүкөндөрдө,
же башкада,
же кассада
ар күн сайын
күткөнгө,
зарыкканга,
ооруганга,
айыкканга
чылымга көнгөн сымал көнүүдөбүз,
ар күн сайын,
акырындан “өлүүдөбүз”…