Каруусу кетип мурдагы,
Каректин өчүп нурлары.
Кыялбай жарык дүйнөнү
Кыйналып жатты бир кары.

Өткөргөн баштан канчаны,
Өлүмдү кары байкады.
Эки көз бир аз чачырап
Эшикке колун жаңсады.

Айтканын анын кылышты,
Акырын алып чыгышты.
Туш-туштан жөлөп балдары
Тунжурап карап турушту.

Акырын жутуп абаны,
Ааламга кейий карады.
Жаркыган күнгө тигилди
Жалдырай тиктеп чал аны.

Ким билет анын аныгын,
Калтырап колу карынын.
Жаткансып кетти суранып
Жаркыган Күндүн жарыгын.

Бурулуп кетти достору,
Туралбас анда жан чыдап.
Көшүлө түштү карыя
Көзүнөн бир жаш тамчылап

Көзүнөн бир жаш тамганы,
Болбосун балким арманы.
А мүмкүн жарык дүйнөнүн
Кадырын билбей калганы…