КЛАРАГА


Мен көлдө көз жаргамын.
Сен да көлдө…
Бирок, мен көлгө аз барам.
Көп барасың.
Сен келе жаткан кезде
көлүм көчүп
бүт мага келаткансыйт.
Сен мага кол сунганда
көлдүн ууз толкундары…
Сен төшкө жыгылганда –
көлдүн бал толкундары…
Чачтарың балыр жыттуу.
Эриниң балык даамдуу.
Көздөрүңдө кайыктай калкып турам.
Шуудурайт кирпиктериң камыштардай.
А күлкүң – мерген аяп,
мерген атпас
күн канат балапандай…
Сен көлгө көп бара бер!
Мен аз барам…

1968-ж. (“Каректеги жер” китебинен)

Табылды Мукановдун башка ырлары